subeo

subeo
sŭb-ĕo, ĭi, ĭtum, īre ( perf. subīvit, Ov. F. 1, 314; Stat. S. 2, 1, 155: subivimus, Claud. ap. Tac. A. 11, 24 dub.), v. n. and a., to come or go under any thing; to come or go up to, to approach, draw near, advance or proceed to a place; to come or go on; to follow, succeed; to go down, sink; to come up, spring up (cf. succedo).
I.
Neutr.
A.
Lit.
1.
In gen.:

subire sub falas,

Plaut. Most. 2, 1, 10:

in nemoris latebras,

Ov. M. 4, 601; cf.: in aliquem locum, to enter, Auct. B. Alex. 74, 4:

in adversum Romani subiere,

Liv. 1, 12, 1:

in adversos montes,

id. 41, 18, 11:

testudine factā subeunt,

advance, Caes. B. G. 7, 85, 7:

Albani subiere ad montes,

Liv. 1, 28, 5:

subire ad portam castrorum,

id. 34, 16, 2; cf.:

ad urbem subeunt,

id. 31, 45, 4; 39, 27, 10; 36, 19, 1; and:

subeundum erat ad hostes,

id. 2, 31, 4:

ad tecta subibant,

Verg. A. 8, 359.—With dat.:

muro subibant,

Verg. A. 7, 161; so,

muro,

id. ib. 9, 371:

portu Chaonio (with accedere urbem),

id. ib. 3, 292:

luco,

id. ib. 8, 125:

dumis,

Sil. 5, 283:

ingenti feretro,

Verg. A. 6, 222:

age cervici inponere nostrae: Ipse subibo umeris,

id. ib. 2, 708:

per vices subeunt elephanti,

Plin. 8, 7, 7, § 23:

pone subit conjux,

follows, Verg. A. 2, 725; so Val. Fl. 4, 197; cf.:

dexterae alae sinistra subiit,

Liv. 27, 2, 7:

subeuntis alii aliis in custodiam,

id. 25, 37, 6; and:

subiit argentea proles,

Ov. M. 1, 114:

subit ipse meumque Explet opus,

succeeds me, takes my place, id. ib. 3, 648:

Volscus saxa objacentia pedibus ingerit in subeuntes,

climbing, Liv. 2, 65, 4:

vel eodem amne vel Euphrate subire eos posse,

i. e. sail up stream, Curt. 9, 10, 3; cf.:

adverso amne Babylona subituros,

id. 10, 1, 16.—
b.
Of things:

stamen a stando: subtemen, quod subit stamini,

Varr. L. L. 5, § 113 Müll.:

cum luna sub orbem solis subisset,

Liv. 37, 4, 4:

tertio die mixtum flumini subibat mare,

Curt. 9, 9, 7:

venae nonnumquam incipiente febre subeunt,

the pulse sinks, Cels. 3, 6 med.:

subeunt herbae,

come up, spring up, Verg. G. 1, 180; so,

barba,

i. e. sprouts, grows, Mart. 7, 83, 2:

subisse aquam in caelum,

Plin. 31, 3, 21, § 32.—
2.
In partic., to come on secretly, to advance or approach stealthily, to steal upon, steal into ( poet. ), Prop. 1, 9, 26; Ov. Am. 1, 2, 6; id. A. A. 1, 742.—
B.
Trop.
1.
In gen., to come in, succeed, take place; to enter stealthily, come secretly or by degrees: in quarum locum subierunt inquilinae impietas, perfidia, impudentia, Varr. ap. Non. 403, 27:

fugere pudor verumque fidesque: In quorum subiere locum fraudesque dolique,

Ov. M. 1, 130:

pulchra subit facies,

id. ib. 14, 827:

subit ecce priori Causa recens,

id. ib. 3, 259:

an subit (amor) et tacitā callidus arte nocet?

id. Am. 1, 2, 6: subeunt morbi [p. 1775] tristisque senectus, Verg. G. 3, 67:

namque graves morbi subeunt segnisque senectus,

Nemes. Cyn. 117; cf.:

duo pariter subierunt incommoda,

arise, come up, Quint. 5, 10, 100:

ne subeant animo taedia justa tuo,

Ov. P. 4, 15, 30:

regio, quā vero ipsa subit ad Medos,

approaches, Plin. 6, 26, 29, § 115. —
2.
In partic., to come into the mind, to occur, suggest itself:

omnes sententiae verbaque omnia sub acumen stili subeant et succedant necesse est,

Cic. de Or. 1, 34, 151:

cum in loca aliqua post tempus reversi sumus, quae in his fecerimus, reminiscimur personaeque subeunt,

Quint. 11, 2, 17:

cum subeant audita aut cognita nobis,

Ov. M. 15, 307:

subit umbra,

id. ib. 12, 591:

subeunt illi fratresque parensque,

id. ib. 11. 542:

subiit cari genitoris imago... subiit deserta Creusa Et direpta domus et parvi casus Iuli,

Verg. A. 2, 560 sq.; Tac. A. 1, 13:

subeant animo Latmia saxa tuo,

Ov. H. 18, 62:

ne subeant animo taedia,

id. P. 4, 15, 30:

quantum subire animo sustinueris, tantum tecum auferas,

to grasp with the mind, Val. Max. 3, 3, ext. 7.—
(β).
Subit, with subj. - or rel.-clause ( poet. and in postAug. prose), Ov. M. 2, 755:

quo magis ac magis admirari subit,

Plin. 12, prooem. § 2;

35, 7, 31, § 49: misereri sortis humanae subit,

id. 25, 3, 7, § 23:

quid sim, quid fuerimque subit,

Ov. Tr. 3, 8, 38.
II.
Act.
A.
Lit.
1.
In gen., to come or go under, to enter; to submit to; to approach, etc.:

exercitatissimi in armis, qui inter annos XIV. tectum non subissent,

had not come under a roof, Caes. B. G. 1, 36:

tecta,

Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 6, 669:

jam subeunt Triviae lucos atque aurea tecta,

Verg. A. 6, 13:

limina victor Alcides subiit,

id. ib. 8, 363:

domos,

Ov. M. 1, 121:

penates,

id. ib. 5, 650:

macra cavum repetes artum, quem macra subisti,

Hor. Ep. 1, 7, 33:

cum novies subiere paludem,

had plunged under, Ov. M. 15, 358; id. F. 1, 314:

et juncti currum dominae subiere leones,

Verg. A. 3, 313:

leones jugum subeant,

Plin. 10, 45, 62, § 128:

asellus gravius dorso subiit onus,

i. e. submits to, receives, Hor. S. 1, 9, 21:

subire iniquissimum locum,

Caes. B. G. 2, 27: iniquum locum, Auct. B. Alex. 76, 2; id. B. Hisp. 24, 3:

collem,

to go up, mount, climb, scale, Hirt. B. G. 8, 15:

consules utrimque aciem subeuntium jam muros adgrediuntur,

Liv. 7, 12, 3:

muros,

id. 27, 18:

impositum saxis Anxur,

Hor. S. 1, 5, 25:

si subeuntur prospera castra,

Juv. 16, 2 et saep.:

perfurit, Fadumque Herbesumque subit,

comes up to, attacks, assails, Verg. A. 9, 344; cf.:

interim fallendus est judex et variis artibus subeundus,

Quint. 4, 5, 5:

precibus commota Tonantem Juno subit,

approaches, Stat. Th. 9, 510:

subit ille minantem,

id. ib. 8, 84:

Aeneae mucronem,

Verg. A. 10, 798:

qui procul hostium conspectu subibant aquam,

Curt. 4, 13, 10:

Hispo subit juvenes, i. e. paedicat,

Juv. 2, 50.—
b.
Of things:

umbra subit terras,

Ov. M. 11, 61:

quos (lucos) aquae subeunt et aurae,

enter, Hor. C. 3, 4, 8:

montes Trasimenus,

Liv. 22, 4, 2:

litora pelagus, Mel. praef. 2: mare quod Ciliciam subit,

Curt. 7, 3, 19:

radices (petrae) Indus amnis subit,

id. 8, 11, 7:

clarus subit Alba Latinum,

succeeds, Ov. M. 14, 612 (al. clarus subit ecce Latinum Epytus); cf. id. ib. 1, 114:

furcas subiere columnae,

come into the place of, succeed, id. ib. 8, 700:

aqua subit altitudinem exortus sui,

rises to, reaches, Plin. 31, 6, 31, § 57:

lunamque deficere cum aut terram subiret aut sole premeretur,

Curt. 4, 10, 5.—
2.
In partic., to approach secretly, to steal upon or into (cf. supra, I. A. 2.):

multi Nomine divorum thalamos subiere pudicos,

Ov. M. 3, 282:

subit furtim lumina fessa sopor,

id. H. 19, 56.—
B.
Trop.
1.
In gen. (very rare):

sera deinde poenitentia subiit regem,

came upon, overtook, Curt. 3, 2, 19.—
2.
In partic.
a.
To come into, enter, occur to one's mind (cf. supra, I. B. 2.):

deinde cogitatio animum subiit, indignum esse, etc.,

Liv. 36, 20:

ut beneficiorum memoria subiret animos patrum,

id. 37, 49, 3:

spes animum subibat deflagrare iras vestras posse,

id. 40, 8, 9:

otiosum animum aliae cogitationes,

Quint. 11, 2, 33:

majora intellectu animos non subibunt,

id. 1, 2, 28:

mentem subit, quo praemia facto, etc.,

Ov. M. 12, 472; 7, 170:

subit ergo regem verecundia,

Curt. 5, 2, 15:

me recordantem miseratio,

Plin. Ep. 3, 7, 10: feminas voluptas, id. Pan. 22, 3:

horum cogitatio subibat exercitum,

Curt. 7, 1, 4.—
b.
To follow in speech, interrupt, answer (post - class. and rare):

dicturum plura parentem Voce subis,

Claud. IV. Cons. Hon. 352:

subit ille loquentem talibus,

id. Cons. Mall. Theod. 173; id. Rapt. Pros. 3, 133.—
c.
(The figure taken from stooping under a load, under blows, etc.) To subject one's self to, take upon one's self an evil; to undergo, submit to, sustain, endure, suffer it (class.;

a favorite expression of Cic.): omnes terrores periculaque omnia succurram atque subibo,

Cic. Rosc. Am. 11, 31:

omnia tela intenta in patriam subire atque excipere,

id. Prov. Cons. 9, 23; cf.:

quis est non ultro appetendus, subeundus, excipiendus dolor?

id. Tusc. 2, 5, 14:

subire vim atque injuriam,

id. Prov. Cons. 17, 41:

inimicitiae sunt: subeantur,

id. Verr. 2, 5, 71, § 182:

maximas rei publicae tempestates,

id. Mur. 2, 4:

invidiam, pericula, tempestates,

id. Fam. 15, 4, 12:

nefarias libidinum contumelias turpitudinesque,

id. Pis. 35, 86:

potentiam, victoriam,

id. Fam. 6, 1, 6:

contumeliarum verbera,

id. Rep. 1, 5, 9:

majora Verbera,

Hor. S. 1, 3, 120:

non praecipuam, sed parem cum ceteris fortunae condicionem,

Cic. Rep. 1, 4, 7:

fortunam,

id. Fam. 14, 5, 1:

judicium multitudinis imperitae,

id. Fl. 1, 2:

odium eorum,

id. Att. 11, 17, 2:

usum omnium,

id. de Or. 1, 34, 157:

aliquid invidiae aut criminis,

id. N. D. 3, 1, 3:

quemque casum,

id. Att. 8, 1, 3:

quamvis carnificinam,

id. Tusc. 5, 27, 78:

dupli poenam,

id. Off. 3, 16, 65:

legis vim,

id. Caecin. 34, 100:

summae crudelitatis famam,

id. Cat. 4, 6, 12; cf.:

minus sermonis,

id. Att. 11, 6, 2:

poenam exsilii,

Val. Max. 6, 5, 3:

simultates,

Plin. Ep. 2, 18, 5:

offensas,

id. ib. 13, 9, 26:

periculum,

Vulg. 2 Macc. 11, 7:

jam tum peregrinos ritus novā subeunte fortunā,

Curt. 4, 6, 29. —With inf., to attempt, try, undertake:

adversa tela pellere,

Stat. S. 5, 2, 105:

clavum torquere,

Claud. Cons. Mall. Theod. 46.— Hence, sŭbĭtus, a, um, P. a., that has come on suddenly or unexpectedly, i. e. sudden, unexpected (freq. and class.; cf.:

repens, improvisus): res subita,

Plaut. Curc. 2, 3, 23:

in rebus tam subitis,

Cic. Fam. 10, 16, 2:

maris subita tempestas,

id. Tusc. 3, 22, 52:

subita et improvisa formido,

id. Prov. Cons. 18, 43:

laetitia, etc.,

Auct. Her. 1, 8, 13:

subita pugna, non praeparata,

Quint. 7, 1, 35:

ut sunt Gallorum subita et repentina consilia,

Caes. B. G. 3, 8:

novae rei ac subitae admiratio,

Liv. 2, 2:

bellum,

Caes. B. G. 3, 7:

incursiones hostium,

Hirt. B. G. 8, 11:

ministeria belli,

Liv. 4, 27:

imbres,

Lucr. 5, 216:

vis,

id. 1, 286; 4, 1210:

res,

id. 6, 1282:

mors,

Quint. 7, 2, 14:

casus,

id. 10, 3, 3; Suet. Aug. 73:

tristia,

Val. Max. 1, 6, 12:

silentium,

Quint. 12, 5, 3: miles, hastily collected (opp. vetus expertusque;

syn. subitarius),

Tac. H. 4, 76; cf.:

aqua mulsa subita ac recens (opp. inveterata),

Plin. 22, 24, 51, § 110: imagines non subitae, not newly sprung up, i. e. old, ancient, Plin. Ep. 8, 10, 3:

homo,

rash, Cic. Pis. Fragm. 5: clivi, sudden, i. e. steep, Stat. Th. 6, 258.—Esp., = subito (post-Aug.):

non percussor ille subitus erumpet?

Quint. 6, 2, 31; so,

manūs dux Trapezuntem subitus irrupit,

Tac. H. 3, 47:

subitum inopinatumque venisse,

Plin. Ep. 1, 13, 3:

evadere,

Flor. 4, 2, 59.—
2.
As subst.: sŭbĭtum, i. n., a sudden or unexpected thing, a sudden occurrence, etc.:

Lesbonicum foras evocate: ita subitum'st, propere eum conventum volo,

Plaut. Trin. 5, 2, 51; cf.:

subitum est ei remigrare,

Cic. Fam. 13, 2:

si tibi subiti nihil est,

Plaut. Pers. 4, 4, 36:

in subito,

Plin. 7, 44, 45, § 143.—In plur.:

ut subitis ex tempore occurrant,

Quint. 10, 7, 30; cf.:

etiam fortes viros subitis terreri,

Tac. A. 15, 59:

quamvis non deficeretur ad subita extemporali facultate,

Suet. Aug. 84:

si repentina ac subita dominantur,

Sen. Ep. 16, 6: sive meditata sive subita proferret, whether he spoke after deliberation or off-hand, Plin. Ep. 1, 16, 2.—With gen.:

ad subita rerum,

Liv. 9, 43:

ad subita belli,

id. 6, 32; 25, 15, 20; Flor. 1, 1, 11.—
b.
Adverb., suddenly, unexpectedly:

per subitum erumpit clamor,

Sil. 10, 505; so,

per subitum,

id. 7, 594; 8, 628; 12, 654; 14, 330; 15, 145;

15, 404: in subitum,

id. 7, 527: ad subitum, Cassiod. Var. praef. med. —Hence, adv.: sŭbĭtō, suddenly, unexpectedly (freq. and class.; cf.: repente, extemplo, ilico): ut subito, ut propere, ut valide tonuit! Plaut. Am. 5, 1, 10; cf. id. Curc. 2, 3, 4:

nova res subito mihi haec objecta est,

id. Ps. 2, 2, 7:

ita abripuit repente sese subito,

id. Mil. 2, 2, 21:

subito tanta te impendent mala,

Ter. Phorm. 1, 4, 2:

cum tot bella subito atque improviso nascantur,

Cic. Font. 19, 42:

ex oculis subito fugit,

Verg. G. 4, 499:

cum subito ecce,

Cic. Caecin. 10, 30:

ut subito nostras Hymen cantatus ad aures Venit,

Ov. H. 12, 137; Curt. 9, 9, 19:

subito deficere,

Quint. 7, 2, 14:

quod serenā nocte subito candens et plena luna defecisset,

Cic. Rep. 1, 15, 23:

tantus subito timor omnem exercitum occupavit,

Caes. B. G. 1, 39:

subito opprimi,

Liv. 41, 3:

si vespertinus subito te oppresserit hospes,

Hor. S. 2, 4, 17 et. saep.:

subito dicere,

without preparation, extempore, Cic. de Or. 1, 33, 150:

quod vox et gestus subito sumi non potest,

id. ib. 1, 59, 252:

neque potest quisquam nostrum subito fingi,

id. Sull. 25, 69:

aliquid subito ex tempore conjectura explicare,

id. Div. 1, 33, 72; so,

dicere,

Quint. 10, 3, 30; 11, 3, 12:

inventa (opp. domo allata),

id. 4, 5, 4:

cum subito evaserunt,

Col. 9, 9, 3:

tam subito copias contrahere non potuit,

so quickly, Nep. Dat. 7, 3.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • subeo — m. sobeo …   Diccionario de la lengua española

  • subeo — ► sustantivo masculino AGRICULTURA Correa fuerte con que se ataba al yugo la lanza del carro o el timón del arado. TAMBIÉN sobeo * * * subeo (del lat. «subjugĭus») m. Correa con que se ata al *yugo la lanza del carro o el arado. ≃ Sobeo. * * *… …   Enciclopedia Universal

  • sobeo — I (Del lat. vulgar subigium < lat. subjugium .) ► sustantivo masculino AGRICULTURA Correa fuerte con que se ataba al yugo la lanza del carro o el timón del arado. TAMBIÉN subeo II (Derivado de sobar.) ► sustantivo masculino Acción y resultado… …   Enciclopedia Universal

  • Yugo — (Del lat. jugum.) ► sustantivo masculino 1 AGRICULTURA Instrumento de madera en forma de dos arcos unidos, a la que se unce la yunta de bueyes o caballerías que tira de un carro o de un arado. 2 Obligación, atadura o dependencia que pesa sobre… …   Enciclopedia Universal

  • Arado — (Del ant. aradro < lat. aratrum.) ► sustantivo masculino 1 AGRICULTURA Herramienta que, movida por fuerza animal o por un motor, se usa para arar la tierra: ■ el arado tradicional se ha sustituido por métodos mecánicos. 2 AGRICULTURA Reja,… …   Enciclopedia Universal

  • correa — (Del lat. corrigia.) ► sustantivo femenino 1 Tira alargada de cuero. 2 Cinta de cuero u otro material que ajusta el pantalón a la cintura. SINÓNIMO cinturón 3 Cualidad de ciertos objetos que se pueden doblar y estirar fácilmente. SINÓNIMO… …   Enciclopedia Universal

  • coyunda — (Del lat. vulgar *conjungula.) ► sustantivo femenino 1 Correa o soga con que se uncen los bueyes al yugo. 2 INDUMENTARIA Y MODA Correa para atar las abarcas. SINÓNIMO cornal cornil 3 coloquial Unión conyugal. 4 Sujección o dependencia que resulta …   Enciclopedia Universal

  • AMENOPHIS II — AMENOPHIS II. in eadem serie Rex XLV. Thummosi suecessit. Pastores, postquam ab hoc expulsi fuissent in Aegyptum reversos, post annos 13. iterum expulit, annô 511. a quo Aegyptum invaserant, ficque tota Aegyptus sbu unum caput redacta est.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CONRADUS — I. CONRADUS Dux Steinaviae et Iaverae cum Archiepiscopatui Salisburgio destinatus, quod patriam cerevisiam ibi non reperiret, illum recusâsset, a fratre tamquam fatuus custodiae datus est: Sed a Steinaviensibus inde liberatus multa iis concessit… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ՍՈՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0730 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 10c չ. διαρρέω perfluo καταρρέω defluo, scaturio. Ընդ սորա բերիլ՝ հոսիլ՝ ծորիլ՝ թորթորիլ որպէս ջուր. կաթել. քամել. սորորել. ջրի պես վազել. ... *Այս իմ մեղք, որք սորեն… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍՏՈՐԱՍՈՒԶԵՄ — (զիմ.) NBH 2 0749 Chronological Sequence: Unknown date, 10c, 12c, 14c ն. Ի վայր՝ ի խորս սոզանել, իլ. կր. κατάδυμι, καταδύνω subeo, submergor. *Մահ զազգս մարդկան յինքն ընկլուզեալ ստորասուզէր ի յեղծումն: Հալեցան իբրեւ զմոմ, եւ ստորասուզեցան… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”